Sen Sel'i - Wyspa Tur Tuk'a

Na pytanie odpowiedziały jedynie szum wiatru, chwiejące sie od niego palmy, oraz fale morskie stykające sie z brzegiem i gdzie nigdzie kamieniami. Bez problemu złapałaś kokosy które leżały na ziemi, bądź strąciłaś jeszcze kilka kolejnych z palmy za pomocą mocy. W kazdym bądź razie nie brakowało ci ich, chwyciłaś dwa w ręce, jednak wokół cały czas nikogo nie było. Morze, rozciągająca sie plaża, oraz dżungla w której przed chwilą zniknął dziwny osobnik. Poza odgłosami wiatru i morza, nie było tu czuć żadnego życia, przynajmniej słychać, bo czuć było coś innego w powietrzu. Jakąś aurę, można by to przyrównać do zapachu koloru - niebieskiego, jednak z nutką niewiadomej

I co? Bisz sie, co nie?! krzykneła w strone lądu, sama nie wiedząc po co. Wypuściła z ręki oba kokosy i uniosła rozłożone ręce do wysokości bioder, miala nadzieję, że wsyztskie kokosy, które były na ziemi podniosą się, zawieszając tak kokosy czekała tylko, aż ktoś się pojawi, żeby machnąć rękami i nabić wiele guzów ktosiowi No wyłaź!! krzyczała stojac i powoli wracając do narmalnego stanu - róbowała opanowac złosć...

_________________
BG | Selainwila Kaalt von Goterbag | Karta Postaci

Twe krzyki odbiły sie echem, które z trudem przedostawało sie przez szumy wiatru i morza. Upusciłaś kokosy z rąk, i spróbowałaś podnieść mocą umysłu wszystkie inne. Z początku były to starania, podobne do utrzymania łyżki na nosie, nieregularnie podlatywały w góre, i spadały. Po kilku chwilach jednak wszystkie wisiały już w powietrzu, dokładnie tak jak chciałaś. Nie było wokół jednak nikogo w kogo można było rzucić tymi kokosami. Tylko dżungla i morze. Ani żywej duszy. Było to nieco niepokojące, i już zaczęłaś myśleć że rzeczywiście nie ma tu żadnej formy życia, gdy nagle usłyszałaś za sobą ostrzeżenie? - Łaaap! - Albo raczej, złośliwe ostrzeżenie, gdyż w tym momencie zanim nawet zdążyłaś sie odwrócić, oberwałaś od tyłu kokosem w łeb. Straciłaś równowagę, kokos powalił cie na ziemie, a że nosem wylądowałaś w piasku, lądowanie było całkiem miękkie. Kokosy wiszące w powietrzu upadły jednak wraz z tobą, gdzie poczułaś sie aż nieco zirytowana że znowu te leżą na ziemi. Za sobą słyszałaś znany już ci hihot, na tle szumu morza i wiatru

OO nie! To Ty łap!!! krzyknęła i co sił zaczęła chwytać pojedyńcze kokosy i rzucać w cosia, oczywiście najpierw spróbowała się podnieść, wszystkimi siłami - i magicznymi, i witalnymi - zaczeła podnosić kokosy i wszytskie rzucać w to cos co rzuciło kokosem w nią. Miotała się wymachując rękami chcac spowodowac bezpośrtednie "wzlotu" kokosa i uderzenie w nieznajomego, a może juz znajomego? Ręce nie tylko magia się zajmowały, co jakiś czas także i same rzucały kokosy, poczekała aż powyrzuca wszytskie kokosy, a następnie ruchem rąk podobnym do strzebywania z niej wody, zlożyła ręce w pięść i rozłozyła je, chcąc spowolnić molekuły tego kogoś i zatrzymac go, po wsyztskim usiadła bezradnie i nadasana oparła się o pień palmy.

_________________
BG | Selainwila Kaalt von Goterbag | Karta Postaci

Wstałaś z ziemi, i pierwszy kokos który rzuciłaś po obróceniu sie leciał w dziwną istotę. Był to jakiś stwór, niebieskofuterkowaty wiszący w powietrzu i kulący sie ze śmiechu, i był troche podobny do małpy. Zanim zdążyłaś przyjrzeć sie mu dokładniej dostał twoim kokosem równym jego rozmiarom. Stracił równowagę w powietrzu i upadł na piasek, albo... raczej zniknął tuż upadkiem. Zniknął, wydając charakterystyczny dziwięk niczym przy otwieraniu słoika, oraz pozostawiając za sobą niebieski dymek szybko rozwiany przez wiatr starający sie unieść i piasek - Ekhm, dobra, wystarczy tej zabawy - Odwróciłaś sie za ramię, a tam wisiał ten sam niebieski stwór. Otrzepywał swoimi łapkami swoje niebieskie futerko, siedząc po turecku w powietrzu. Ogon zwisał mu aż do ziemi, jednak bardziej twoją uwagę przykuła jego głowa. Przypominał... trudno powiedzieć, łatwiej chyba wymyślić by było nową nazwe dla tego stwora. Oczy miał duże, aż miało sie wrazenie że zaraz wyskoczą mu spomiędzy duzych uszów, podobnych nieco do nietoperza. Jednak zabawniejsze było to co było przed nimi, ryjek przypominający świński, albo raczej dziki, gdyż wyrastały mu sposród zębów dwa kły. Gdy otrzepując sie z piasku wzrócił w ciebie swoje gadzie źrenice, ujawnił także i ostre zeby, wydawał sie być troche zirytowany, jednak szybko sie uśmiechnął. Siedział dalej niczym mędrzec z założonymi rękami, patrzył na ciebie wprost - lubisz napój z liści? - zanim zdążyłaś odpowiedzieć, pstryknął swoimi pazurowatymi palcami, przy tobie pyknęło coś w powietrzu nieco cie wystraszając, a z odgłosu rozwiał sie niebieski dymek odsłaniając drewniany kubek, rzeźbiony, nawet z jakimiś ciekawymi wzorami. Wisiał w powietrzu, na wyciągnięcie ręki - a może usiądziesz? - Dziwny gadający mało małpo podobny stwór, wskazał ci miejsce jak by obok ciebie było krzesło, a było powietrze. Przez zaciśnięte ostre zęby z uśmiechem, zachihotał

Na Największych! krzyknęła widząc pojawiający się kubek i ścisnęła dłonie, rozłożyła je wykonując ruch podobny do strzepania wody z mokrych rąk, próbując tym samym zamrozić kubek, żeby nie spadł, jeśli w ogóle miał. Odsunęła się tym samym od przedmiotu, otwierając na roścież usta, a minę mając bardzo zdziwioną lub...przestraszoną O nie wypraszam sobie! Mam siadać na powietrzu?! A Ty, Ty, Ty... Kim jesteś?! Machnęła przed nim ręką, ale raczej kubek mógłby odlecieć, niż ten zwierz, ponieważ ruch prawą ręką, od lewej do prawej zatoczył się wielkim łukiem, ale z roztargnienia był bardziej skierowany na kubek, chociaż dziewczyna skoncentrowała się na ktosiu Ja tez potrafie tak jak ty!! rzekła niczym dziecko przechwalające się przed kolegami...

_________________
BG | Selainwila Kaalt von Goterbag | Karta Postaci

Kubek gdy go odtrąciłaś, a jak by zjechał po powietrzu zatrzymując sie prawie w tym samym miejscu co poprzednio, zawisając w przestrzeni. Nie widziałaś potrzeby aby go zamrażać, mogłaś za to pomyśleć o kostkach lodu, gdybyś zamierzała wypić to co sie znajdowało w kubku. Dziwny stwór przechylił głowę, zaczął śmiechem - Hihi! możesz sie nawet położyć, jeśli ci będzie wygodniej - Powoli zamknął i otworzył powieki, najwidoczniej mrugnął cały czas utrzymując uśmiech z zębami za wargami, albo raczej pod ryjkiem. Uśmiechnął sie trochę szerzej delikatnie mrużąc oczy, i odwracając głowę na bok jednak nie spuszczając z ciebie spojrzenia - Ja? Jak chcesz mów mi Tuk, Uk, Buk, Szuk... albo, nazwij mnie nawet kubkiem jak chcesz - Uśmiechnął sie szerzej, jednak zaraz zdziwiony, począł sie przyglądać twoim gestom - Jednak starożytni mieli zwyczaj mówić do mnie... - Już miał dokończyć, gdy wytrzeszczał oczy na podmuch który udało ci sie stworzyć. Odepchnął on kubek dość daleko, który zaczął sie obracać wokół własnej osi, podobnie jak Tuk? Ten co nazwał sie wieloma określeniami, tak. Ten po obrocie, albo raczej obrocie i pół, choć lepiej to zwać nieskończonym fikołkiem, zawisł do góry nogami. Uszy mu zwisały w dół, a oczy były zmróżone. Dalej trzymał założone ręce, ale wydawał sie być zfrustrowany tym, że siedzi do góry nogami - Hmm... Tak? - Spojrzał w górę, znaczy, na piasek. Wyciągnął w jego kierunku ręce, a z niego zaczęła formować sie górka. Zamek z piasku? Może cytadella? Stwierdziłaś że gdy w locie cofając sie odwrócił do pozycji siedzącej z głową w górze, że to co chce uzyskać z piasku będzie mniej zabawne. Wokół formującego sie piasku zerwał sie wir który kręcił sie w kółko, zasłonił ci już Uk'a, czy Buk'a, tego stwora, zastąpił ci go widok coś w rodzaju robaka z piasku? Już przerastał palmy, a piasek wokół nie ustawał, sypał ci sie na twarz drażniąc, niemalże garściami. Chcąc nie chcąc zamykałaś oczy aby te nie zostały podrażnione

Wiatr nagle umilkł

A po kolejnym otworzeniu oczu, zobaczyłaś że leżysz, że krajobraz znacznie sie zmienił. Nadal leci w twoja stronę piasek, ale nie pochodzi on już ze snu. Peti kopie leżącego Oficera

Budzisz sie ze snu, czując wszędzie piasek